مناجات الذاکرینمناجات الذاکرین یا مناجات یادکنندگان خدا، از مناجات‌های پانزده گانه است که از امام سجاد (ع) نقل شده و این مطلب که ما نمی‌توانیم حق ذکر و یاد خداوند را به جای آوریم، محور اصلی این مناجات است. ۱ - منبع دعامناجات الذاکرین از امام سجاد (ع) نقل شده و در الصحیفة الثانیة السجادیة، بحارالانوار و مفاتیح الجنان [۲]
قمی، مفاتیح الجنان، ۱۷۸ ـ ۱۷۷.
آمده است. علامه مجلسی زمان قرائت این دعا را روز چهارشنبه تعیین کرده است. ۲ - آموزه‌ها و مضامین دعا• محورهای اصلی: # عدم توانایی انسان در به جای آوردن حق ذکر و یاد خداوند. # اگر خداوند فرمان نمی‌داد که او را یاد کنیم، ما او را منزه از یاد خود می‌دانستیم. • ذکر خدا، منتی است از سوی او بر انسان و نعمتی بزرگ. • درخواست توفیق ذکر و یاد خداوند. • بیان اینکه هیچ عقلی از معرفت و شناخت خدا بی‌بهره نیست و خداوند عقل‌ها را چنان آفریده است که بتوانند او را بشناسند: «وَ عَلى مَعْرِفَتِکَ جُمِعَتِ الْعُقُولُ الْمُتَبایِنَةُ» • حصول آرامش دل با یاد خداوند است: «نفوس جز با یاد تو آرامش و سکونت نمی‌یابند.» • هدف نهایی انسان رویت خدا و لقاءالله و رسیدن به مرحله‌ای است که هیچ حجاب و حائلی بین انسان و خدا نباشد. • رسیدن به لقاء الله، هدف از خلقت بوده است. • هر لذت غیر الهی و هر لذتی که غیر ذکر خدا حاصل شده است، نادرست و نیازمند به استغفار است. [۴]
سجاده‌های سلوک،مصباح یزدی، محمد تقی، ج۲، ص ۳۱۶ ـ ۲۶۷.
۳ - پانویس
۴ - منابع• مصباح یزدی، محمد تقی، سجاده‌های سلوک شرح مناجات‌های حضرت سجاد(ع)، انتشارات موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، قم، ۱۳۹۰ش. • مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق. • قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، نشر مشعر، قم، ۱۳۸۷ش. رده‌های این صفحه : امام سجاد
|